Geloof nooit journalisten die beweren dat ze een harde stiel hebben. “Ik heb al een titel voor je artikel,” zegt Willy Hannes, “De geschiedenis van Turnhout, in zilver en lood gegoten. Goed, hé?” Willy heeft Turnhout Ekspres uitgenodigd om naar zijn verzameling oude medailles te komen kijken. Kijk, zo hebben wij het graag: mensen die ons vertellen waarover we moeten schrijven en dan zelf nog een titel bedenken voor de reportage. Meer van dat!
“Ik raakte een jaar of tien geleden in de ban van medailles,” begint Willy Hannes zijn verhaal. “Mijn schoonvader schonk me een medaille die hij op 22 mei 1951 als mijnwerker had gekregen n.a.v. het bezoek van prins Boudewijn aan de mijn van Beringen.”
Belgisch-Congo
“Zoiets moois had ik nog nooit gezien. Ik besloot medailles te gaan verzamelen. Maar je moet je dan specialiseren, anders is het eindeloos en is er geen beginnen aan. Ik koos voor de koloniale geschiedenis van België, de periode van 1876 tot 1960, dus. Ik heb in totaal 160 medailles die een deel van het Belgisch-Congolese verhaal vertellen.”
Hoewel hij afkomstig is van Geel, voelt Willy Hannes zich vooral Turnhoutenaar. “Tijdens mijn zoektochten naar Congo-gerelateerde medailles stootte ik ook wel eens op medailles die in Turnhout, of aan Turnhoutenaren, waren uitgereikt. Die kocht ik dan ook. Zo heb ik er intussen een veertigtal.”
Metaal met een verhaal
Ik ben vooral geïnteresseerd in de medailles waar een verhaal aan vasthangt,” zegt Willy. “Als er bijvoorbeeld ergens een gouverneur werd aangesteld, dan kreeg die een medaille met zijn afbeelding erop. Maar dat zegt
uitgereikt door ‘De burgers van Turnhout’, aan Leon Rudelsheim, omdat hij een biljartwedstrijd gewonnen had. Zoiets spreekt tot de verbeelding, zelfs al ken je maar een flard van het verhaal dat erachter zit.”
“Als de medaille voor 1914 gemaakt is, kan je er meestal wel veel over terugvinden. Tot 1914 werd nauwkeurig bijgehouden welke medailles er werden gemaakt, hoeveel ervan gemaakt werden, hoe ze waren samengesteld en waarom ze werden uitgereikt. Met het uitbreken van WOI werd die administratie stopgezet en nadien werd het nooit meer terug opgepakt.”
mij weinig. Daar is verder geen verhaal aan verbonden. Maar ik heb bijvoorbeeld ook een medaille uit 1899,
Einde van een tijdperk
Op sportwedstrijden na worden er nu bijna geen medailles meer uitgereikt. “Dat is jammer,” vindt Willy. “Niet zozeer voor mijn verzameling, want nieuwe medailles interesseren me minder dan oude. Maar het is spijtig dat de traditie verloren gaat, want dat eremetaal vertelt altijd iets over een bijzondere gelegenheid of prestatie, het is mooi en het blijft intact. Je kan het bewaren voor het nageslacht. Een medaille hééft gewoon iets.”
In de collectie van Willy Hannes zitten drie medailles die uitgereikt werden door de ‘Turnhout Teekenschool’ aan Frans Thys. Frans Thys moet een creatieveling geweest zijn die van vele markten thuis was. In 1908 won hij de eerste prijs voor meetkunde, in 1909 de derde prijs voor schrijnwerk en in 1910 de derde prijs voor steensnede. “Ik heb deze medailles los van mekaar gevonden,” zegt Willy. “Misschien behaalde Frans Thys zelfs nog meer medailles aan de toenmalige academie. Wie zal het zeggen?” Zijn nazaten, misschien. Kent iemand Frans Thys?Zijn er kleinkinderen of achterkleinkinderen die meer over hem kunnen vertellen?
Mail dan naar redactie@turnhoutekspres.be. We willen in een volgende editie graag vertellen wie hij was.
